25 Χρόνια Χαμόγελο, Χωρίς τους εθελοντές μας ... δε γίνεται
08 Φεβρουαρίου 2021
Φροντίδα παιδιών στα νοσοκομεία
Κάθε φορά που προσπαθώ να δω τον εαυτό μου μέσα στη μεγάλη οικογένεια του «Χαμόγελου του παιδιού», στη σκέψη μου έρχονται αμέσως τα παιδιά. Και πρώτος πρώτος ο Αντρέας. Εκείνος ήταν για μένα η έμπνευση. Ένα παιδί με ανοιχτή καρδιά όπου μέσα στη μεγάλη δυσκολία τουνοιαζόταν για τους άλλους. Η δική του στάση ζωής έδειξε και σε μένα έναν καινούργιο δρόμο, ένα καινούργιο, σπουδαίο νόημα ζωής. Αποφάσισα να ανοίξω κι εγώ την αγκαλιά μου στα παιδιά που περνούν δυσκολίες, που βρίσκονται στο Νοσοκομείο Παίδων εντελώς μόνα, χωρίς τη στήριξη των γονιών τους.
Στην αρχή, νόμιζα ότι όλο αυτό που έκανα ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό. Γρήγορα όμως διαπίστωσα ότι έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο δίκτυο φροντίδας γύρω από αυτά τα παιδιά. Είναι το «Χαμόγελο» και οι εθελοντές του που τα «αγκαλιάζουν» και προσπαθούν να τους προσφέρουν την αγάπη, την ασφάλεια και ό,τι άλλο χρειάζονται. Είναι και οι άνθρωποι στο νοσοκομείο που τα φροντίζουν.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τον Μιχάλη, τρεισήμισι χρονών μόλις.. βρισκόταν πολλούς μήνες στο νοσοκομείο μεγαλώνοντας μόνος του, χωρίς τους γονείς του. Κι όμως, με τη φροντίδα όλων κατάφερε να επιβιώσει, ώσπου βρέθηκε γι’ αυτόν η καινούργια του οικογένεια. Άλλο ένα παιδί είχε βρει καταφύγιο παρά τις αντιξοότητες! Τι υπέροχο συναίσθημα για όλους μας… τί υπέροχο νόημα ζωής…
Αριστέα Κουμπή - εθελόντρια στη δράση Φροντίδα Παιδιών στα Νοσοκομεία
